Uit een historische uitspraak van Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) blijkt dat Europese overheden de verplichting hebben vrouwen te beschermen tegen huiselijk geweld.
Het betreft hier de zaak ‘Opuz’ waarin Turkije bovengenoemde uitspraak absoluut niet heeft nageleefd. Nahide Opuz (37) en haar moeder werden jarenlang mishandeld door de echtgenoot van Nahide, Hüseyin, die in 2002 zijn schoonmoeder doodschoot. Reden: Zijn eer was geschonden. Na de moord op zijn schoonmoeder, werd de echtgenoot in 2008 veroordeeld tot levenslang, maar hij mocht de beroepsprocedure wel weer in vrijheid afwachten. Zo ging hij gewoon verder met het bedreigen van zijn echtgenote.
Gestoken en overreden
Voorafgaand waren er vanaf 1996 al vier gevallen waarbij Nahide Opuz en haar moeder aangifte hadden gedaan bij de politie. De gevallen waren onder andere afranselingen die door de doktoren als levensbedreigend werden gekenmerkt. Nahide was zeven keer gestoken met een mes en beide vrouwen zijn ook overreden met een auto door de echtgenoot. De politie had de bescherming die Opuz had aangevraagd na drie dagen weer stopgezet. Opuz en haar moeder hadden de aangifte namelijk ingetrokken, onder bedreiging van de echtgenoot welteverstaan en dat kon hij dan weer doen omdat hij steeds werd vrijgelaten.
Turkije heeft gefaald
De leden van het hof nemen het de autoriteiten zeer kwalijk dat zij niet hebben onderzocht waarom de vrouwen de aanklacht introkken. Zij waren immers op de hoogte van de dreiging. Zij oordeelden op 9 juni unaniem dat de Turkse autoriteiten niet genoeg hebben gedaan om Nahide en haar moeder te beschermen. Turkije is dan ook veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding van 36.500 euro aan de echtgenote.
Volgens prof. Cees Flinterman, lid van het Comité tegen vrouwendiscriminatie (CEDAW) van de Verenigde Naties, heeft het EHRM voor het eerst erkend dat geweld tegen vrouwen een ernstige vorm van discriminatie is. Daarmee zegt het EHRM dat geweld tegen vrouwen niet kan worden afgedaan als een incident of een privézaak, maar dat het moet worden gezien als een structureel, maatschappelijk probleem. “Het CEDAW behandelt ook klachten over vrouwengeweld, maar onze uitspraken zijn juridisch niet bindend. Die van het hof zijn dat wel voor alle 47 lidstaten van de Raad van Europa”, zegt Flinterman.
Lacherig over mishandeling
“De afgelopen jaren heeft Turkije wetgeving en protocollen ingevoerd om huiselijk geweld tegen te gaan”, zegt PvdA-Europarlementariër Emine Bozkurt, die optreedt als Europees rapporteur vrouwenrechten in Turkije. “Alleen de implementatie blijft achter. In kleine plaatsen worden vrouwen door de politie nog steeds teruggestuurd naar hun man: los het zelf maar op.” Daarom is het Opuz-arrest volgens haar een belangrijke ‘wake up call’ voor Turkije, die de mensenrechten op orde moet hebben om te kunnen toetreden tot de Europese Unie.
De Nederlands-Turkse advocate Famile Arslan meent dat er vooral een kentering in denken op gang moet worden gebracht. “In Turkije doet men in het algemeen erg lacherig over vrouwenmishandeling. Ook onder aanklagers en rechters is dat geaccepteerd. Dat kan doorbroken worden wanneer meer vrouwen zitting nemen in de rechterlijke macht.”
Gebrek aan opvangcentra
Een vrouwenrechten activiste in Ankara, Hidayet Tuksal, zei dat de zaak van Nahide Opuz het kernprobleem in Turkije laat zien wat betreft huiselijk geweld: het tekort aan vrouwen opvang centra. In de wet staat vastgesteld dat er zulke centra moeten zijn in Turkije, daarin is er bijna geen verschil met de rest van Europa. Waar het mis gaat is de uitvoering van de wet, de heersende cultuur werkt dit tegen.
Turkije is een land met ruim zeventig miljoen inwoners en er zijn in totaal maar vijftig opvang centra voor vrouwen, in 2004 waren het er nog maar acht. “Het is niet zo dat er niets gebeurt,” zei Tuksal, “maar wat er gebeurt gaat veel te langzaam”. Twee jaar geleden weigerde de burgemeester van de Turkse hoofdstad Ankara vragen vanuit de bevolking voor meer opvangcentra voor vrouwen, met als reden dat de centra volgens hem prostitutie aanmoedigen.
Bron: Volkskrant, Rudaw, BBC
Lees ook:Vrouw gedood door echtgenoot wegens scheiding
Lees ook:Turkije besteedt aandacht aan sekse gerelateerd geweld
Lees ook:Augustus: sekse-gerelateerd geweld kost 15 vrouwen het leven
Lees ook:Turkse vrouwen worden het vaakst omgebracht door eigen echtgenoot
Lees ook:Hoe verliep de strijd tegen sekse gerelateerd geweld in Turkije?
-Turkije helpt mishandelde vrouwen niet -
Het probleem ligt niet bij Turkije, maar bij de man in alle landen.
Het is een ‘must’ dat vrouwen beschermd moeten worden. Vrouwen zijn er om lief te hebben en niet om te mishandelen. Vraag is wel “Door wie”? Toch zeker niet de man als dé veroorzaker van geweld!? In het algemeen heeft de man door karakterzwakte en afhankelijkheid jegens de vrouw juist de onbedwingbare neiging en het verlangen om zich te buiten te gaan aan iedere vorm van (huiselijk)geweld tegen vrouwen. Dat heeft niets te maken met cultuur en/of rechtspraak, maar heel simpel gebrek aan “ballen” en eigen waarde. De vrouw is onvoorwaardelijk in hetgeen zij voortbrengt en biedt, de man brengt niets voort, biedt niets, en is daarom afgunstig en heeft juist daarom niets anders in zin dan de entiteit ‘vrouw’ te vertrappen en te misbruiken, in de regel met geweld, zowel thuis als buitenshuis, ook in Nederland.
Prettig dat je het (als man) voor de vrouw opneemt, maar ‘de man brengt niets voort, biedt niets’? Waar doel je op?
De vrouw brengt leven, en is daarmee creatief. Het is die creativiteit die hoop biedt voor een toekomst zonder geweld (tegen vrouwen en kinderen). De man is niet creatief, noch heeft hij eigen waarde: hij creëert dus niets: toegevoegde “nul. “De man streeft onvervulbare lusten na, maar streeft geen hoop voor een betere toekomst na, en is mede verklaring dat overheden jongeren bereid vindt om anders denkenden (meest vrouwen) te domineren, ook in landen waar ze niets te zoeken hebben. De veroordeling van Turkije tot een geldboete wegen toegestaan geweld tegen vrouwen (en kinderen) dient de schone schijn. Het EVRM is wansmakelijk. Vrouwen en kinderen toekomende rechten is handelswaar geworden: geweld de facto gelegitimeerd. Geweld tegen vrouwen en kinderen is ” gewoon zaken doen”, inbegrepen verlies en verminking van leven. Zo was het, en zo is het Anno 2009 nog staads. Kortom de man heeft niets (nieuws) voortgebracht, noch heeft hij de intentie daartoe op grond waarvan de man ook niets heeft om te bieden, ook niet in Nederland.
-Een ieder die in istanbul heeft gewoont (toch even 1/4 van de bevolking : ruim 20 miljoen inwoners) weet dat een jongere meerdere relaties tegelijk onderhoud, tot 6 aan toe. Zowel mannen als vrouwen.
-De Turkse vrouw scoort jaarlijks hoog (ook enkele keren nr 1) als het gaat om vreemdgaan, niet vreemd als je bedenkt dat ze ook meer testosteron hebben (concentratie) dan een gemiddelde Europese vrouw.
–Internet en mobieltjes maken dat nog makkelijker.
-Er bestaat een groot contrast tussen het ideaal zoals men in een gezin ziet en de verborgen wereld van mannen en vrouwen in Istanbul.
-De mannen zijn nog veel erger dan de vrouwen.
Tja en wat doe je na een huwelijk, ineens de ideale partner uithangen, nou echt niet dus.
-Gevolg: geweld binnen een huwelijk.
-En dit is wel degelijk cultureel bepaald, omdat het makkelijker geaccepteerd wordt binnen een familie (dat is iets anders dan een ver van mijn bed show in de krant)in Turkije dan de meeste Europese landen.
Net zozeer als dat incest in West Europa cultureel bepaald is en veel voorkomt (schattingen van 1 op 4 in Nederland kortdurig en 1 op 6 langdurig).