Turkse vrouwen zijn politiek onafhankelijk van de mannen in hun families, maar sociaal gezien is hun situatie meer beperkt. Dit blijkt uit nieuwe onderzoeksresultaten van Konda.
Het onderzoek vertelt ook dat slechts weinig vrouwen op school iets leren over vrouwenrechten. In plaats hiervan kozen de meeste ondervraagden de media als belangrijkste informatiebron voor hun rechten. De meeste vrouwen die in de Turkse steden wonen zijn politiek bewust en maken hun eigen keuzes wanneer het aankomt op politieke kwesties, maar wanneer ze de deur uit willen gaan en de straat op willen krijgen ze te maken met ernstige beperkingen.
Het percentage van de vrouwen die zei vrij te mogen stemmen is 92%, maar hiervan zei bijna de helft dat ze niet vrij zijn om te besluiten wanneer uit te gaan, een vriendin te ontmoeten of te kiezen om welke tijd ze thuis komen. Onderzoeksinstituut Konda startte de enquete vorig jaar zomer. Het rapport had als doel de stedelijke visie op vrouwenrechten in kaart te brengen en de gedragingen van de vrouwen in relatie hiertoe.
Enqueteurs begeleidden het rapport in de steden ‘waar de trein stopte’. Om het model van vrouwen uit de steden representatief te maken als een geheel, werden sommige steden die niet langs de railslijn lagen ook in het rapport opgenomen. In totaal namen er 1.710 vrouwen deel aan de enquete, waarvan de resultaten afgelopen donderdag openbaar werden gemaakt.
Mentaliteit grootste obstakel
Het onderzoek onthulde dat het primaire obstakel voor vrouwenrechten mentaal was. De mentaliteit die vrouwenrechten beperkt is geen fenomeen dat slechts beperkt blijft tot de economisch onderontwikkelde regio’s, toonde het rapport van Konda aan. “Het is wijdverspreid door het land”, vertelde het rapport.
Het onderzoek concludeerde ook dat het Turkse onderwijssysteem faalde in adequaat onderwijs over mensenrechten, gezien het feit dat slechts 3,7% van de vrouwen zei dat ze hierover hadden geleerd op school. Ondertussen zei het merendeel van de vrouwen, bijna 70%, dat ze over mensenrechten leerden door de media.
Echter, wanneer geconfronteerd met het misbruik van hun rechten, accepteerden de meeste vrouwen dit met wanhoop. Wanneer het aankwam op fysiek geweld, antwoordden vier van de vijf vrouwen: “Dat is het leven”. En een op de vier zei: “Het is een man, hij slaat en heeft lief”, wat betekent dat zowel geweld als affectie van de man komen.
Een van de meest opvallende conclusies uit het onderzoek was dat vrouwen zichzelf als vrij beschouwden in termen van politieke beslissingen. Slechts 8% van de vrouwen zei dat ze niet vrij waren hun eigen beslissingen te nemen bij het stemmen en dat hun vaders, echtgenoten of broers zich in hun keuze mengden. Tegelijkertijd zei bijna de helft van de vrouwen dat ze toestemming nodig hadden om het huis te verlaten, iemand te ontmoeten en niet zelf mochten bepalen wanneer thuis te komen.
Huwelijk en vrijheid
Het percentage vrouwen dat zei getrouwd te zijn tegen hun wil was 6%, terwijl 40% van de vrouwen zei dat ze getrouwd waren met wederzijdse instemming en 55% zei dat hun huwelijk gearrangeerd was. De enquete onthulde ook bevindingen over het onderwijs van vrouwen. Het percentage van vrouwen met een academische opleiding of hoger was 9%, terwijl bijna 11% de middelbare school had afgerond en 20% de hogeschool. Van de vrouwen was 10,7% analfabeet, terwijl een luttele 4% kon lezen en schrijven zonder diploma.
Het aantal vrouwen dat gestopt was met school na voltrekking van het huwelijk kwam neer op 7,5%. Het aantal vrouwen dat van school was gegaan omdat hun ouders niet wilden dat ze doorgingen was 25.3%. Van de vrouwen die met school waren gestopt omdat hun ouders dat wilden, stapte 60,5% in een gearrangeerd huwelijk en 6,3% hiervan trouwde tegen haar wil. Ondertussen zei 7% van de vrouwen: “Het onderwijs dat ik kreeg was genoeg voor een meisje”. Van deze vrouwen stapte 65% in een gearrangeerd huwelijk.
Het onderzoek concludeerde ook dat het huwelijk de vrijheid van vrouwen beperkte om uit te gaan zonder toestemming. Bijna 40% van de getrouwde vrouwen zei dat ze toestemming nodig hadden om de deur uit te gaan. Volgens het onderzoek zei ook 66% van de vrouwen die thuis bleven nooit zwemkleding te dragen, 47% droeg nooit make-up en 57% ging nooit de deur uit met een t-shirt zonder mouwen.
Onderwijs over mensenrechten
Wat betreft het onderwijs over mensenrechten wijzen vrouwen meestal naar de media als bron. Het aantal dat hierover informatie vergaarde op het internet was 11.5%, terwijl 16% hierover zei te leren via conversaties. Boeken leerden 11,1% van de vrouwen over mensenrechten, terwijl 4,7% hierover informatie kreeg van hun familie.
Het onderzoek liet ook zien dat het merendeel van de vrouwen geen homoseksueel prefereert om hen te vertegenwoordigen in de gemeenteraad of het parlement. Hierop volgt een niet-moslim vertegenwoordiger, een individu met een andere etnische achtergrond, een single of kinderloos persoon, een zeer jong individu en als laatste een vrouw. Degenen die niet willen dat een vrouw hen vertegenwoordigt vormen 4% van de ondervraagde vrouwen.
Een van de andere belangrijke bevindingen van de enquete was dat minder dan 30% van de vrouwen vindt dat het recht op abortus niet aan elke vrouw is voorbehouden. Echter, 49% van de vrouwen steunt het recht als geldend voor iedere vrouw.
Bron: Hürriyet Daily News & Economic Review
Lees ook:Turkije heeft meer werkende vrouwen nodig
Lees ook:Turkse leger krijgt les over vrouwen
Lees ook:Turkse man heeft niet genoeg aan één vrouw
Lees ook:Waar zijn de kapsters in Turkije?!
Lees ook:Islamitische jongeren wonen steeds vaker ‘ongehuwd’ samen